2016 | we’ve been awake for so long | ‘TZIEN
Exhibition 28.05 > 26.06 | 2016 @ ‘TZIEN, Mechelen
solo show
SCHILDERIJEN VAN KARIEN DEROO IN MECHELEN: WAKKER KIJKEN (Eliane Van Den Ende) H ART 30.05.2016
De goeie goesting voor schilderen van Karien Deroo is zo oeverloos dat de verf langs de randen van het canvas druipt. Verf als vehikel van emoties. Van op afstand lijkt het alsof de klodders verf her en der er dik opliggen. Edoch van dichtbij is het gladjes, op een paar jeugdpuistjes na. Illusie en integriteit. Vibrerend en verstild. Morbide en tintelend van onderhuids leven. Ton-sur-ton en experimenterend kleurgebruik. Technische precisie en woeste, ingehouden borstelstreken. Kleine en grote formaten. Plaat en linnen als draagvlak. Intimiteit en maatschappelijke onrust. Clair-obscur. Herkenbare figuratie en uitpuren tot abstractie. Dat alles en nog zoveel meer vervloeit in de schilderijen van Karien Deroo. Tegenstrijdigheid die zich vermengt, zoals verf waarbij de som van de delen meer is dan de delen apart. Gelaagde dubbelzinnigheid die emotionele wrijvingen, onrust, ‘unheimlichkeit’, spanningen, …aanraakt.
De tien schilderijen – 9 portretten en één klein landschapje – die tentoongesteld zijn in de jonge galerie Tzien in Mechelen, zijn een tijdsbeeld van haar schildersevolutie op dit ‘ogen-blik’. Met als bagage haar opleiding grafische vorming, besloot Karien Deroo in 2008 – da’s amper 8 jaar geleden – stoutmoedig en kordaat – om die oude roeping gestalte te geven: schilderen! Schilderen!!! Het werd een autodidactische speurtocht bij oude meesters (Caravaggio, Velasquez, Rembrandt, Turner, Constable, John Singer Sargent,…), langs experimenten, meerdere versies en toetsen, uitproberen van schildertalen, hertalen van eenzelfde beeld, ondergrond laten buiten spelen, drama in teugels houden, hoe een boodschap overbrengen, titels afwegen,… ‘Ik doe alles graag zelf.’ Emoties dagen meer en meer op in Deroo’s werk. ‘Ik wil iets zeggen met mijn schilderijen.’ De titels geven al een tip van de sluier: het magistrale ‘Only a hobo’ in vier verschillende versies die een excellente oefening in kijken en observeren zijn. Ook ‘How can I speed up my desires’ komt in twee versies waarbij de eerste versie uit 2011 twee jaar later ‘herwerkt’ wordt. ‘With a knife of colors she went down’ bestaat in een kleine ‘voorstudie’ en een ‘uitgewerkte’ olieverf . Ook die andere grootmeester Thierry De Cordier her- en herwerkt vaak zijn doeken, soms met jaren verschil.
Vertrekkend van uitgekozen filmstills, creëert Karien Deroo nieuwe beklijvende beelden.
‘Is there still time left’ (zonder vraagteken) is de titel van het enige landschapje. Het staat buiten kijf: de komende tijd mogen we nog veel spannends verwachten van Karien Deroo. Uitkijken dus.
De tentoonstelling ‘We’ve been awake for so long’ is nog tot 26 juni te zien in Tzien galerie, Muntstraat 10, Mechelen.
Eliane VAN DEN ENDE
Karien Deroo gebruikt het klassieke portret en landschap om thema’s als de gemoedstoestand van innerlijke onrust en de zoektocht naar eigenheid weer te geven. Voorafgaand aan een energie die ons vleugels geeft of die ons kan beklemmen en uitputten, ervaren we, bewust of onbewust, in de onderbuik, een inwendige- en een maatschappelijke spanning. Deze tegengestelde spanningen en de hiermee gepaard gaande zoektocht, zijn zowel zichtbaar als voelbaar in de schilderstijl en het kleurgebruik van Karien Deroo. Aan de ene kant schildert zij met een gedetailleerde fijne stijl waarbij alles zeer minutieus weergegeven wordt. De neutrale eenkleurige gladde achtergrond waartegen alles geplaatst is, geeft daarbij een zachtheid en sublimerend effect bij het kijken. Daar lijnrecht tegenover staat het gebruik van dynamischere penseelvoering en contrasterende kleuren die visueel ruw en scherp snijden. Ook in haar kleurgebruik zit een dualiteit. De zachtere gladde in elkaar overvloeiende kleuren die sterk aansluiten bij het surreële en daar tegenover de meer groene, bruine en rode tinten van het expressionisme met sterke contrasten van licht en donker die de aardsheid en het ruwere van het innerlijke onbehagen naar voor brengen.
Karien Deroo experimenteert daarnaast uitdrukkelijk met formaten. Een zelfde onderwerp wordt op een haast identieke manier op verschillende afmetingen herhaald.
De invloed van het formaat op de visuele ervaring kan daarbij rechtstreeks ondergaan worden. Het intieme van het klein formaat waarbij de toeschouwer automatisch fysiek dichter bij het werk getrokken wordt, staat in rechtstreeks contrast met het grotere formaat waarbij meer afstand genomen moet worden. Hiermee geeft Karien Deroo een uniek inzicht in het schilderproces. Tenslotte worden de titels van de werken zorgvuldig uitgekozen en sturen daardoor bewust de kijkervaring van de toeschouwer.
Hilde Van Luppen
Mechelen 2016
